Vanaf 1906 kocht de Amsterdamse bankier Blijdenstein grond ten
zuiden van Maarn. Na de aanschaf begon Wattez met de
landschappelijke aanleg. Op de plek van een theehuisje (met de
naam ‘Verrassing’) werd door architect Jan Stuyt in 1912 een houten
landhuis met rieten kap ontworpen. Mogelijk geïnspireerd op
Zonnebeek werd het plan aangepast tot een symmetrisch
neoclassicistisch huis. In 1915 werd de bouwvergunning verleend.
Vanaf Kerst 1916 tot 1921 diende het als zomerhuis, daarna werd het
permanent bewoond. Er werd in 1922 een serre aangebouwd. In
1923 is de chauffeurswoning uitgebreid met een slaapkamer en
orangerie. In WO II werden er Rotterdamse kinderen opgevangen,
van 1943 tot 1954 was het rusthuis en tussen 1958 en 1967 een
hotel. In 1974 is de orangerie verbouwd tot tweede woning. In
1995/97 is het huis geschikt gemaakt voor dubbele bewoning. De
oorspronkelijke borstwering op het dak en de veranda’s zijn tussen
1961 en 1963 verwijderd. Om het balkon kwam vervolgens een
smeedijzeren hek.

–